Koltherine

Rozdział V

Próbowałam trochę dłuższe, więc dopiero wieczorem dodaję. Czytajcie ;) Mam nadzieję, że ten rozdział też się wam spodoba. To już V rozdział ;]

Kiedy wyszli Elena zaczęła:

- Nie cierpię Katherine i tego Kola. Nie wiedziałam, że są razem.

- Ja też. Kol jest pierwotnym i trzeba na niego uważać i z nim nie zadzierać, a Damon chyba coś zrobił – oznajmił.

- Ty coś wiesz? – podejrzewała coś.

- Jakbym wiedział, to bym powiedział.

- Sorki, za te podejrzenia.

- Nie ma sprawy.

         Ruszyli po Caroline trzymając się za rękę.

- Ty się jeszcze gniewasz za tamto tak? – zapytał podejrzliwie Damon.

- Hmm…. Niech się zastanowię. Zwykły wampir zaatakował pierwotnego. Zaszalałeś…

- Poprawka: nie zwykły wampir, tylko Damon Salvatore.

- Szczegóły… - pokiwał głową.

- Kath, mogłabyś kochanie.

         Katerina powoli założyła rękawiczkę i wyciągnęła z kieszeni trochę werbeny.

- Poczekaj – powiedział Kol. – Stój w miejscu i się nie ruszaj – rozszerzyły mu się źrenice, gdy tylko powiedział te słowa, patrząc mu prosto w oczy.

- Stoję i się nie ruszam – powiedział lekko przytomny Damon. – Tylko nie tortury… - żalił się, gdy domyślił co go czeka.

- Ubierzesz się zaraz, tylko przyniosę ci ciuchy – oznajmiła Kath, kiedy pozbyła się werbeny.

         Pierce wyszła, a Kol zapytał:

- Co wolisz? Być posłusznym, czy torturowanym?

- Torturowanym – odpowiedział bez wahania.

         Do domu nagle wszedł inny wampir.

- O następny pierwotny – powiedział z sarkazmem, kiwając głową.

- Elijah, mój braciszek kochany – ucieszył się Kol podchodząc do członka rodziny.

- Kol, co ty tutaj robisz? – zapytał, gdy tylko wykonali uścisk braterski.

- Będę torturować Damona.

- Nic się nie zmieniłeś. Cały czas chcesz się zemścić. Czym mu podpadłeś? – skierował pytanie do Damona.

- Uderzyłem go kijem od baseballu – mówił uśmiechnięty.

         Do salonu wkroczyła Kath z jeansami i czarnym T-shirtem.

- Tylko czarne ciuchy, przydałoby ci się trochę kolorów. O Elijah – była bardziej zaskoczona niż Damon.

- Katerina Petrova. Nie spodziewałem się tutaj ciebie.

- Ja także. Co tutaj robisz?

- Szukam Klausa.

- Tu go nie ma – poinformował Kol. – Jak będę go widział to zadzwonię.

- Właśnie Niklas nie odbiera, więc postanowiłem go poszukać. Wybaczcie, ale muszę już iść, miłego dnia – pożegnał się uśmiechnięty i wyszedł.

         Damon przebrał się, wtedy gdy mógł. Kol zastanawiał się, czy o odpowiednie miejsce do torturowania.

- Musimy się przenieść. Już wiem nawet gdzie.

        

         Stefan i Elena byli już pod domem Caroline. Zapukali do drzwi, otwarła pani szeryf.

- Tak?

- Dzień dobry, jest Caroline?

- Tak, już ją wołam. Wejdźcie.

         Stefan swobodnie wszedł, gdyż już był u Caroline i nie potrzebował zaproszenia. Kiedy Liz wróciła po nas, zaproponowała herbatę.

- Może herbatkę? Caroline już idzie.

         Z pokoju na przeciw łazienki wyszła uśmiechnięta dziewczyna i przywitała się z gośćmi.

- Hej! Co za miła niespodzianka – ucieszyła się.

-Hej, Caroline – powiedzieli równocześnie Elena i Stefan.

- Co tu robicie?

- Chcieliśmy cię odwiedzić, bo Kol nas wyprosił z mojego domu – odpowiedział Stefan.

- Wyprosił?

- Dokładniej poprosił, żebyśmy wyszli, bo chciał porozmawiać z Damonem – dodała Elena. – A co dzisiaj robiłaś, że nie odbierałaś telefonu?

- Byłam na zakupach. I zgadnijcie kogo spotkałam. Chodźcie do salonu.

- Kogo? – zapytali zaciekawieni, kiedy już wszyscy siedzieli na kanapie.

         Kol postanowił, że będzie torturował Damona w opuszczonym domu w piwnicy. Nie chciał, żeby wiedział, gdzie jest, więc zawiązał mu oczy.

- Długo jeszcze? – narzekał Damon.

- Nie – odparł Kol.

         Jechali jeszcze 5 minut i dotarli na miejsce. Pierwotny rozwiązał opaskę z oczu Salvatore. Weszli do opuszczonego domu. Był on duży, ale zaniedbany. Miał 3 łazienki, pełno pokoi i wielką kuchnię oraz salon, w którym mieściła się tylko zakurzona kanapa. W nie każdym pokoju znajdował się mebel.

         Zeszli do piwnicy. Było do dość duże pomieszczenie.

- To od czego… - przerwał mu hałas dochodzący z jednej z łazienek.

         Nikt nie wiedział, co to było. Kol wampirzym tempem pobiegł na pierwsze piętro, z którego było coś słychać. Po drodze połamał krzesło, żeby mieć kołek. Podbiegł do otwartych drzwi, stanął i czuwał. Kiedy zauważył, że ktoś wychodzi, rzucił się z kołkiem, lecz osoba, a raczej wampir zdążył się odsunąć.

- Kol, nie wolno atakować rodzeństwa.

- Nie wolno straszyć rodzeństwa.

- Kol się przestraszył. Ten co się niczego nie boi – naśmiewał się wampir.

- Rodzeństwu się też nie dokucza.

- Bratu mogę. Ja jestem kobietą, a kobiet się nie atakuje.

- Nie przesadzasz, Rebekah?

- Co ty tu w ogóle robisz?

- Torturuję Damona, a ty siostrzyczko?

- Tylko nie siostrzyczko. Damona, powiadasz. Ja odpoczywam. Co Damon ci zrobił?

- Ale wy mnie znacie.

- W końcu rodzeństwo, ale i tak każdy wie, że lubisz się mścić.

- Bo to ja.

- To co zrobił?

- Głupi powód, ale zawsze coś…

- Gadaj! – straciła cierpliwość Rebekah.

- No dobra… Dostałem od niego kijem od baseballu.

- Haha… Ty dostałeś od Damona z kija? Nie gadaj? – pytała retorycznie.

- Nie czepiaj się – odpowiedział spokojnie.

- Mogę trochę popaczyć? Chociaż, długo nie będę, bo pewnie mnie zanudzisz.  

Zachęcam do komentowania i czytania ;**

Mam pytanie, może chcecie, żebym dodała moje 2 rysunki, ostrzegam nie są za ładne? 

Kath Pierce napisz mi kiedy będzie 4 rozdział z http://historiajakzesnow.blogspot.com/  Polecam!!