ROZDZIAŁ XVIII

- No właśnie – dodała Bonnie. – Lepiej chodźmy do niej, bo zaraz będzie coś na was knuła.

- Bonnie ma racje – stwierdził pierwotny.

         „Chociaż jeden, co myśli” – pomyślała. Kol i Katherine wstali i ruszyli z resztą do Jessicy, która nadal siedziała przy barze. Cały czas przyglądała się grupce przy… znajomych.

- O… Miałaś tylko porozmawiać z Kolem i Katherine, a przyszli nie tylko oni.

- Tak… - Bonnie nie wiedziała, co powiedzieć.

- Przyszliśmy razem pogawędzić – przerwał jej Damon.

- Aaaa…

- Tylko jeszcze porwę Bonnie do tańca – dodał.

         Bonnie jęknęła, a potem dodała:

- Myślałam, że ci się odechciało tańczyć, a w ogóle nie umiem.

- To po co przyszłaś? – zapytał.

- Bo Elena i Caroline mnie poprosiły.

- Wiesz, że nie odpuszczę.

- Ja też.

- To weź kogoś innego. Na przykład tą dziewczynę, która siedzi przy tamtym stoliku – Bonnie wskazała młodą dziewczynę o ciemnych oczach i włosach. Miała na sobie sukienkę podobnej długości do sukienki Kath. – Siedzi sama.

- Tańczyłem z nią wcześniej – oznajmił. – Elena, ty zatańcz ze mną.

- Już z tobą tańczyłam – powiedziała szybko. Skłamała.

- Kiedy? – dopytywał się.

- Podać coś – zapytał barman.

- Drinki dla nas, Peter – oznajmiła Kath.

- Zaraz podam.

- Czekamy – dodała Pierce.

- To kiedy tańczyliśmy? Nie przypominam sobie.

- Bo jesteś pijany. Na początku tańczyliśmy – odparła Elena.

- Ja je… - ugryzł się w język i się poprawił. – Ja jestem pijany?

         Wcześniej zamierzał powiedzieć „Ja jestem wampirem, nie mogę być aż tak pijany”.

- Yhym – potwierdził Stefan.

- Bonnie nie masz wyboru – stwierdził łagodnie Damon. – Musisz ze mną zatańczyć.

         Czarownica, ledwo co się powstrzymała, żeby użyć magii. Spojrzała odruchowo na wyświetlacz telefonu. Była dokładnie 24:13.

         Peter podał każdemu po drinku. Katherine oczywiście na początku. Kiedy jej podawał uśmiechnął się szeroko.

- Dzięki – odwzajemniła uśmiech.

- Nie ma sprawy.

         Kol patrzał a nich z iskierką ognia w oczach, chociaż wiedział, że Katherine go nie zdradzi. Nie mogła. Ona wiedziała, że Kol jest zawsze żądny zemsty.

- To co? – zapytał się ponownie Damon.

- Tylko wypijmy drinki. Tylko jeden taniec. Nic więcej.

- Okej. – zgodził się.

         Bonnie miała dość narzekania Damona i się zgodziła. Jessica chichotała, podobnie jak Stefan i reszta towarzystwa. Damon wypił błyskawicznie swojego drinka. Bonnie robiła to odwrotnie, przeciągała to. Katherine zaczęła rozmowę:

- Kiedy przyjechałaś do Mystic Falls?

- Parę miesięcy temu.

- Bonnie mówiła, że jesteś z Florydy.

- Tak… Może zostanę tu na stałe. Jeszcze się zastanawiam – Jessica zerknęła na Kola. „Czyżby się w nim zakochała?”- pomyślała Kath.

- Mam pytanie na temat mojego brata.

- Nie krępuj się – zachęciła go.

- Czy ty z nim tak na poważnie?

         Zamyśliła się. Nie wiedziała co powiedzieć albo po prostu nie chciała tego wyjawić.

- Hmm… Ujmę to tak: Na razie stanęliśmy na przyjaźni.

- To wy sobie gadajcie dalej, a ja z Bonnie idziemy zatańczyć – oznajmił Damon, gdy tylko zobaczył, że jej szklanka jest już pusta.

         Bonnie pokiwała głową i poszła ze starszym bratem Salvatore na parkiet. Reszta dalej prowadziła rozmowę.

- Lubisz chodzić na zakupy? – zapytała tym razem Elena.

- Pewnie.

- To może wybierzesz się ze mną jutro… znaczy już dzisiaj. – Było już po pierwszej.

- Heh… Spoko. A może Katherine i Caroline się z nami wybiorą?

- Mi pasuję – zgodziła się Caroline.

- A ja nie wiem… - dodała Pierce. Nie lubiła ani Caroline, a tym bardziej Eleny. Nie wiedziała, czy będzie z nią bezpieczna. Wtedy przypomniała sobie o Bonnie. – Dobra… Mogę iść. A może Bonnie pójdzie z nami. Pójdziemy wszystkie.

- To pójdziemy wszystkie – potwierdziła Jessica.

         W tym samym czasie Bonnie tańczyła z Damonem. Czarownica nie wyglądała na złą, ale też nie wyglądała na całkowicie zadowoloną. Musiała jednak przyznać, że Damon umie tańczyć. Bonnie też nie była najgorsza.

         Stefan cały czas obejmował Elenę. Najchętniej, wróciliby już do domu. Postanowili jednak jeszcze pobyć na tej imprezie.

         Parę osób wyszło już z baru, ale było to najwięcej pięć osób. Większość ludzi, którzy jeszcze byli siedzieli już przy stolikach. Byli już zmęczeni tańcem i śpiewaniem piosenek, które puszczał DJ. Impreza toczyła się dalej. Drinki były zamawiane cały czas.      

         Około godziny 3 w nocy, a może nad ranem ludzie zaczęli schodzić się do domu. Jessica zapytała się jeszcze Eleny:

- Jutro o jedenastej może być?

- Tak. Do zobaczenia.

- Pa – Jessica wyszła.

         Damon i Bonnie już dawno zeszli z parkietu. Przetańczyli około 4 piosenek, chociaż czarownica miała zamiar przetańczyć tylko jedną.

         Dwadzieścia minut później nie było już DJ-a, Stefana, Eleny, Caroline oraz Bonnie. Zostali tylko Damon, Katherine oraz Kol.

- Nie poszedłeś jeszcze? – zwrócił się Kol do Damona.

- Nie. Chciałem się o coś spytać.

- Słucham – odparł, siadając na krześle.

- Czy ty mnie zahipnotyzowałeś?

- Ja? Jakbym mógł to zrobić.

- No wiesz, pamiętam, że byłeś z Jeremy’m no i jak cię zauważyłem przy nim, wziąłem kij i cię walnąłem i to mocno.

- To nie było mocno, ale nie mógłbym cię zahipnotyzować. – wszystkiemu przysłuchiwała się Kath, która po chwili usiadła na kolanach swojego ukochanego.

- Kol tego nie zrobił, powiedziałby mi o tym, że chciałby się na tobie odegrać.

- A przesiadujecie w moim pokoju w nocy? – zapytał.

- W nocy mamy coś ciekawszego do robienia – uśmiechnął się szeroko.

- Nie jestem głupi.

- Nie uważam cię za głupiego – skłamał.

- Śnicie mi się od kilku dni. I to nie jesteście tacy mili. Torturujecie mnie w snach.

- Co? Może werbena? Podstawowa tortura, którą kiedyś stosowałem.

- Też.

- Ja bym postawiła na kołki – wtrąciła Katherine.

- Na pewno mnie nie zahipnotyzowałeś ani nie przychodzisz do pokoju?

- Na pewno – odparł Kol.

         Kol umiał kłamać, podobnie jak Kath. W tym byli podobni. To była jedna cecha z wielu, która ich łączyła.

- Nie umiem wam uwierzyć.

         Katherine skinęła głową, jakby chciała coś powiedzieć. Kol wiedział o co chodzi i powiedział.

- Przestaną ci się śnić koszmary – hipnotyzował. – Zapomnisz o nich.

- Zapomnę.

         Było już po wszystkim.

- Hmm… Co tu robię? Chyba już pójdę – odszedł.

- Do zobaczenia.

         Kiedy już zniknął sprzed oczu pary, Kath powiedziała:

- Zabawa z Damonem skończona.

- Tak. Zabawa z Damonem skończona.

         Pocałowali się namiętnie, po czym wyszli z baru i ruszyli do domu. Szli szybko. Gdy byli już w swojej sypialni poszli spać. Katherine musiała iść na zakupy, więc musiała się wyspać.

         Kiedy się obudziła, Kola nie było. Była tylko karteczka. Pisało na niej:

Droga Katherine

         W nocy, gdy tak słodko spałaś Elijah zadzwonił do mnie. Chciał się ze mną spotkać. Może chodzi o Jessice? Chcę się dowiedzieć, więc się zgodziłem. Wyszedłem około 6. Nie wiem, o której wrócę.

                                      Mam nadzieję, że będziesz się świetnie bawiła na                                                                            zakupach

                                                                  Twój Kol

_________________________

Jak zawsze mam nadzieję, że się podoba :D 

Pytanie nie na temat: Cieszycie się, że idziecie do szkoły? 

Pozdrawiam wszystkich czytelników ;*

Przepraszam, że nie ma zdj. ale nie mogłam dodać ;cc