ROZDZIAŁ XX

- Jak się czujesz?

- Dobrze, dzięki…

- No to na czym skończyłyśmy? – wtrąciła się Katherine.

- Mówiłyście, że jest lekarstwo na ugryzienie wilkołaka…

- Tak, ale nie ufamy ci jeszcze do końca.

- No tak…

- To może najpierw pokażesz nam, co umiesz? – zapytała Kath.

- Tutaj? – zapytała oburzona Jessica. – Wolałabym gdzieś indziej…

         Jej oczy są niebieskie i widać w nich przerażenie. Bała się, ale czego?

- Nie. Może u mnie? Kola nie ma w domu, możemy iść – zaproponowała.

- Mówicie poważnie? – zapytała Caroline. Czyżby też się przestraszyła?

- Wyglądacie, jakbyście się bały – dodała Kath, wstając. – Dalej, chodźcie.

- Ja się nie boję. Po prostu dziwię się, że ty nas zapraszasz – w głosie Caroline było można usłyszeć niepokój.

- Nie potrzebujecie zaproszenia, w ogóle, jestem wszędzie, gdzie się coś dzieje – uśmiechnęła się szeroko, zadowolona ze swojej wypowiedzi.

- Nie ugryzę…

         Dziewczyny spojrzały po kolei na siebie i pokiwały głowami.

- No dobra – odparła Bonnie.

         Wszystkie wstały i wyszły. Na zewnątrz czuć było lekki wiaterek. Było przyjemnie, chociaż słońce nadal grzało. Szły spacerkiem, chociaż było widać, że Kath chciała jak najszybciej znaleźć się w domu. Po dziesięciu minutach stały już przed drzwiami domu Katherine i Kola.

- Więc tutaj mieszkasz – szepnęła Elena.

- Yhym. Skromny, jak na mnie, wiem, ale… - nie dokończyła.

- Nie jest źle – dodała Caroline.

         Kath wyciągnęła klucze z torebki i o włożyła jeden z nich do zamka. Przekręciła go dwa razy i otworzyła drzwi.

- Wejdźcie – zaprosiła je.

         Gdy weszły do środka, Pierce zaprowadziła je do salonu.

- Chcecie coś do picia? Mam krew, whisky i inne napoje – oznajmiła, wchodząc do kuchni.

- Krew? – zapytała przerażona Jessica.

- Co w tym dziwnego, przecież jestem wampirzycą, Kol też.

- No tak… Prawie zapomniałam, że istnieją wampiry, wilkołaki i inne stworzenia nadprzyrodzone.

         Na te słowa Katherine uśmiechnęła się podstępnie.

Jessica

- Ja poproszę krew – wtrąciła się Caroline.

- Ja sok – dodała Elena.

- Dobra… Jessica, Bonnie?

- Ja, dziękuję – odparła nieufna czarownica.

- To ja wezmę sok.

- Mam tylko jabłkowy. Może być?

         Jessica i Elena pokiwały twierdząco głowami. Kath wyciągnęła cztery kubki. Do dwóch nalała sok jabłkowy, a do reszty krew z woreczka, który wcześniej wyciągnęła z lodówki. Kiedy już wszystkim nalała, wzięła po dwa kubki w jedną rękę i zaniosła do salonu. Położyła na stół, przy który wszyscy oprócz niej siedzieli.

- To, co nam pokażesz? – zapytała ciekawska Pierce.

- Niech pokaże, to co umie. Bez oszustw.

- Ja umiem grać czysto. Tylko Bonnie, ty też coś później pokażesz.

- To może bitwa czarownic? – zaproponowała brunetka chwytając kubek z krwią.

- Katherine! – krzyknęła Elena, która do tej pory milczała.

- Elena, wiem, że chcesz mnie chronić, ale umiem siebie obronić.

- I tak Bonnie, by wygrała – dodała Caroline, pewna siebie.

- Co to za pewność? – zapytała się oburzona Jessica.

- Bonnie ma większe doświadczenie – Caroline nie dała za wygraną.

- A skąd wiesz, jakie ja mam? Przecież mnie nie znasz.

- Dziewczyny przestańcie! – przerwała Bonnie.

         Zapadła cisza.

- A było tak ciekawie – szepnęła do siebie Katherine.

- Ja jestem za bitwą – oznajmiła, nadal zdenerwowana Jessica.

- A ja nie. To jest bezsensowne.

- Mi się nie wydaję – oznajmiła, a następnie wymamrotała coś pod nosem, jakieś słowa, których nikt prawie nie rozumie. Było to zaklęcie.

                   Jessica miała zamknięte oczy, a ręku wykonała gest w stronę stołu. Blondynka wstała i odsunęła się. Nagle stół ruszył w stronę Eleny, Caroline i Bonnie. Katherine  już dawno stała, bo wiedziała, że coś się wydarzy.

         Caroline szybko chwyciła Elenę i wyszła zza stołu wampirzym tempem. Wiedziała, że to jej wina, ale też wiedziała, że Bonnie sobie poradzi. Miała rację.

         Bonnie w ostatniej chwili zrobiła podobny ruch, jak Jessica, a stół się zatrzymał.

- Tylko na tyle cię stać – zapytała się ciemnowłosa czarownica i ledwo, co okręciła rękę patrząc na Jessicę, a przeciwniczka już była przygnieciona do ściany.

         Oczy blondynki paliły się ze złości. Zaczęła się śmiać histerycznie i wymówiła jakieś inne zaklęcie. Wtedy Elena zawisła w powietrzu.

- Niezła jest – powiedziała Kath do Bonnie.

- I tak mało.

         Bonnie opuściła rękę i Jessica spadła na półkę. Elena także spadła, ale Caroline zdążyła ją złapać.

- Jeśli to była cała twoja moc, to przykro mi… - skierowała się do Jessici.

- Mam jeszcze asa w rękawie – szepnęła i popatrzyła na Katherine.

         Wampirzyca chwyciła się za gardło, później za brzuch.

- Coś ty zrobiła?  - zapytała z niedowierzaniem Bonnie.

- Tajemnica.

         Bonnie wiedziała, że to nie jest czar, który ona wykonuje na wampirach. Było to coś innego.

- Kath, jak się czujesz? – zapytała Caroline bez troski w głosie.

- Werbena… - wymamrotała.

         Wszyscy nagle zrozumieli, co Jessica mogła zrobić Kath. Mogła zaczarować samą siebie. Miała w sobie werbenę, której „nie miała”. Pierce piła jej krew. Nie czuła werbeny. Teraz czuję ją, jakby dopiero teraz wypiła krew wymieszaną z werbeną.

         Wtedy niespodziewanie do domu wszedł Kol. Był uśmiechnięty, jednak kiedy zobaczył swoją ukochaną leżącą na ziemi i zwijającą się z bólu, jego wyraz twarzy zmienił się.  Podbiegł do niej i zaczął krzyczeć:

- Kto to zrobił!?

         Wszyscy spojrzeli na Jessicę, która leżała na podłodze, patrząc na Kath i Kola.

- Pożałujesz tego! – pierwotny szybko podszedł do blondynki, wziął ją za gardło i przygniótł ją do tej samej ściany, co Bonnie wcześniej.

         Druga czarownica przybliżyła się do Kath i wymówiła zaklęcie.

- Bonnie zrób coś! – krzyknął Kol.

- Nie mogę, jej pomóc, tylko ona może – odparła wskazując Jessicę.

         Pierwotny nie puścił jej jeszcze, już chciał ją zabić, ale przeszkodził mu w tym, jego brat – Elijah.

- Mieliśmy umowę, bracie.

- Zobacz, co zrobiła Katherine.

         Oboje spojrzeli na Kath. Wciąż zwijała się z bólu.

- Jessica, zrób coś, bo Kol cię zabije.

         Kol puścił ją i wskazał Pierce.

- Pomóż jej.

         Blondynka przewróciła oczami i powiedziała zaklęcie. Po chwili Kath tylko szybko oddychała. Kol podbiegł do ukochanej i wziął ją w objęcia.

         Położył ją na kanapie i przysiadł się koło niej.

- Co tutaj się działo do cholery!?
- Jessica chciała urządzić bitwę czarownic. Zaczęła. Ja nie chciałam, ale musiałam się obronić.

- A Katherine?

- Ona nic nie zrobiła. A Jessica chciała wykorzystać to, że twoja dziewczyna karmiła się nią.

- Karmiłaś się Jessicą?! – zapytał z oburzeniem Elijah.

- Sama chciałam – oznajmiła uśmiechnięta blondynka.

- Czemu mnie nie słuchasz?

- Niech się zastanowię… Po co? Nie jesteś moim ojcem.

- Możecie mi wytłumaczyć, o co tutaj do cholery chodzi? – zapytała się Katherine.

- Później ci wytłumaczę, o co chodzi.

- Zawarliśmy umowę, Kol.

- Nie widzisz, do czego już doszło, Elijah?

- Rób, co chcesz. A ty – skierował się do Jessici. – Uważaj, co robisz.

- Lepiej będzie, jak już pójdziemy – powiedziała Elena.

- Racja – dodała Bonnie.

         Wyszły bez pożegnania. No tak. Przecież nie lubiły Kath, a Kola nie znali tak dokładnie jak ona.

- Zostaliśmy sami. Powiesz mi, o co chodzi?

- Najpierw napij się. Nie za dobrze wyglądasz – Kol sięgnął po kubek i podał ukochanej.

- Kol. To jest sok jabłkowy – powiedziała, po czym uśmiechnęła się szeroko.

- Oops.

         Kiedy sięgnął po następny kubek, upewnił się, czy jest w nim krew. Była.

- Proszę.

- Dzięki. Wiesz, co?

- Hmm?

- Wkurzyła mnie ta Jessica. Następna suka.

- Z tym się z tobą zgadzam. Nie miała prawa cię skrzywdzić.

- Dobrze, że przyszedłeś. Pomogłeś mi. Nie wiedziałam, że Jessica umie aż tak czarować.

- Ja też nie. Na początku myślałem, że to Bonnie, ale zobaczyłem, jak na ciebie patrzy.

- Jak?

- Na pewno cię nie żałowała, ale patrzyła tak krzywo, jakby nie mogła nic zrobić. Może myślała po prostu, jak Jessica to zrobiła.

- Pewnie się cieszyła, jak cierpiałam. Sama lubię zadawać ból komuś, tylko że ja jestem wampirem.

- Wróćmy później do tego tematu, dobrze? – zapytał Kol, gładząc policzko swoją dłonią.

- Niech będzie. Teraz mi powiedz, co tutaj robił Elijah i o jaką umowę chodzi.

         Kol westchnął i zaczął:

- W tej umowie chodziło o to, żeby wypróbować Jessicę jako czarownicę.

- Ona jest czarownicą – dodała Kath.

- No, nie do końca. Dokładniej to jedna z czarownic obdarzyła ją mocą, jak była mała. To spowodowało, że umie używać zaklęć.

- I co?

- Mieliśmy ją chronić i zawrzeć z nią sojusz. Wiesz Bonnie za nami nie przepada, a Jessica byłaby dobrą czarownicą, jakbyśmy ją potrenowali.

- O co konkretnie chodzi?

- Potrzebujemy pomocy czarownic.

- Co się stało? – Katherine nie przestawała zadawać pytań.

- Nie wiem, jak to powiedzieć…

- Prosto z mostu.

- Esther chce cię zabić.

- Esther?! Przecież ona nie żyje!

- Właśnie o to chodzi, że ktoś ją ożywił.

- Cholera! Już wiem po kim masz chęć zemsty.

- No tak… Zabiłaś ją, a ona chce zabić ciebie.

- Czyli po prostu umowa mówiła o tym, żeby mnie chronić?

- Mniej więcej. Mieliśmy jakoś nauczyć czarów Jessicę, żeby chroniła ciebie, a my byśmy ją zamienili w wampira. Taka była umowa, ale chyba ją zerwałem. Jak widziałem, że cierpisz przez Jessicę…

- Rozumiem… Na twoim miejscu zrobiłabym to samo. Poradzimy sobie… A dlaczego Elijah tak się oburzył, jak usłyszał, że karmiłam się nią.

- Ponieważ powiedział Jessice, że ty o wszystkim wiesz. Ona pomyślała, że w końcu ją zabijesz, więc ona tobie zrobiła krzywdę.

         Zamilkli. W końcu Kol wziął Katherine w swoje ramiona i pozwolił jej zasnąć. On także po chwili zasnął.

         Obudzili się niemal równocześnie, równocześnie to przez dzwonek do drzwi.

- Kol, otwórz ty – powiedziała wstając i poprawiając włosy.

- Okej.

         Pierwotny wstał i poszedł otworzyć drzwi. Był to Klaus.

- Witaj Kol.

- Klaus. 

__________

No w końcu skończyłam :D 

Mam nadzieję, że opłacało wam się tyle czekać na ten rozdział ;** 

Piszcie w komentarzach jak wam się podoba. Przyjmę wszelką krytykę. Jak będziecie mieli jakieś pomysły, czekam na propozycje <3 Co tutaj więcej pisać? ;)

Pozdrawiam wszystkich ;*